5 miejsce

Sala Samobójców :

 Pianista :

  
Pianista to dramat wojenny w reżyserii Romana Polańskiego, oparty na autobiograficznej książce Władysława Szpilmana. Pianista otrzymał wiele nagród na międzynarodowych festiwalach, m.in. zdobył 3 Oscary i 7 Cezarów. Film Romana Polańskiego, to ekranizacja autentycznych wspomnień Władysława Szpilmana, polskiego pianisty żydowskiego pochodzenia. W roli głównej wystąpił Adrien Brody.

Akcja rozpoczyna się we wrześniu 1939 roku. Po wkroczeniu do Warszawy Niemcy wprowadzają restrykcje wobec ludności żydowskiej. Szpilman z rodziną przeżywają pasmo upokorzeń. Pozbawieni środków do życia, wyprzedają cały swój majątek za grosze – obrazy, srebro, meble, a w końcu i największy skarb artysty: fortepian. Następuje kulminacja prześladowań: Żydzi zostają umieszczeni za murami getta. Nieludzkie okrucieństwo i niewyobrażalne cierpienia są tam codziennością. Szpilman zarabia na utrzymanie całej rodziny grając w kawiarni, gdzie spotykają się członkowie "elity" getta: spekulanci, prostytutki, sutenerzy. Niemcy zaczynają wywozić Żydów do "obozów pracy" i Szpilmanowie, jak tysiące innych, zostają zagnani do bydlęcych wagonów. Szpilmana w ostatniej chwili wyciąga z szeregu skazańców znajomy żydowski policjant, który rozpoznaje go i ratuje mu życie. Pianiście z pomocą żydowskiego ruchu oporu udaje się uciec z getta. Przechowują go kolejno jego polscy przyjaciele. Kiedy niebawem wybucha powstanie warszawskie, Szpilman ponownie musi walczyć o życie. Znajduje schronienie w zrujnowanej willi, nieświadom tego, że mieści się tam główna kwatera wojsk niemieckich. Zostaje nakryty przez niemieckiego kapitana Wilma Hosenfelda, który go przesłuchuje. Gdy Szpilman ujawnia, że jest pianistą, kapitan każe mu zagrać na znajdującym się tam fortepianie. Szpilman gra balladę g-moll Chopina. Wzruszony kapitan postanawia pomóc mu przeżyć. Wojna się skończyła. Szpilman znowu pracuje w Polskim Radiu. Dowiaduje się od znajomego o przetrzymywanym w radzieckiej niewoli niemieckim kapitanie, który twierdzi, że uratował Szpilmanowi życie i teraz prosi go o pomoc. Gdy jednak Szpilman dociera do wskazanego obozu jenieckiego, znajduje tam już tylko puste pole.




Sala samobójców – polski film z 2011 roku w reżyserii Jana Komasy. Premiera filmu odbyła się 12 lutego 2011 na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie.

Główny bohater filmu, Dominik Santorski, jest wrażliwym i nieco zagubionym nastolatkiem, synem zamożnych rodziców, którzy kupują mu wszystko, co zapragnie. Koledzy szkolni, posądzają go o skłonności homoseksualne, wyśmiewają go na portalach społecznościowych i odsuwają się od niego. Dominik, upokorzony, odmawia chodzenia do szkoły i przygotowywania się do matury. Na to nakładają się problemy z rodzicami, wiecznie nieobecnymi w domu. Wpadłszy w głęboką depresję, Dominik zamyka się w czterech ścianach swojego pokoju i przestaje w ogóle wychodzić z domu. Jednocześnie poprzez internet poznaje fascynującą się śmiercią oraz samookaleczeniem młodą dziewczynę i nawiązuje z nią emocjonalną i intelektualną więź. Dominik z biegiem czasu traci kontakt ze światem rzeczywistym coraz bardziej przynależąc do świata wirtualnego. Na końcu życie Dominika się kończy.

Myślę, że ilość zdobytych nagród prze film Pianista świadczy o tym, że nie jest to byle jaki film. Jest on bardzo smutny, chyba jak każdy film wojenny. Muszę przyznać, że zdecydowanie zasługuje on na wyższe miejsce ! Myślę, że Sala Samobójców to film trochę psychologiczny, który ma pokazać nastolatkom, co internet może zrobić z człowiekiem. Również na nim byłam w kinie, a kto go nie obejrzał to zachęcam !