4 miejsce

Seksmisja :

Listy do Julii :

Seksmisja -  Tak film całkiem inny od wszystkich. Jest to POLSKA komedia science fiction z 1984roku. I według mnie jako jedna z najlepszych, a jest ich nie wielu. Reżyserem jest znany Juliusz Machulski. Film kręcono m.in. w kopalni soli w Wieliczce, Łebie i okolicach Łodzi. Głównych bohaterów gra Jerzy Stuhr (Maksymilian Paradys) i Olgierd Łukaszewicz (Albert Starski).

Akcja rozpoczyna się dnia 9 sierpnia 1991. Na konferencji prasowej reporterka przedstawia eksperyment polegający na hibernacji dwóch ochotników: Maksa Paradysa i Alberta Starskiego na okres 3 lat. Metodę wprowadzania organizmu ludzkiego w stan hibernacji wynalazł laureat Nagrody Nobla - profesor doktor Wiktor Kuppelweiser. Przebudzenie ochotników następuje zupełnie inaczej niż planowano: w roku 2044, w podziemnym państwie kobiet, które rozmnażają się przez partenogenezę (dzieworództwo) dzięki czemu od dawna rodzą same dziewczynki. Od opiekującej się nimi doktor Lamii Reno dowiadują się, że w czasie ich snu wybuchła na Ziemi wojna nuklearna. Jednym z jej skutków było zniszczenie genów męskich, w związku z czym są obecnie jedynymi mężczyznami na planecie. Maks i Albert stają przed dziejową misją. Kobiety starają się przystosować dwóch przypadkiem ocalałych mężczyzn do swojej społeczności, czyli uczynić ich kobietami. Główny wątek filmu stanowią perypetie dwóch głównych bohaterów, którzy nie dość, że nie chcą poddać się zabiegom dobrowolnie, to jeszcze starają się przywrócić światu swoją płeć. Komedia obfituje w wiele aluzji do realiów życia w państwie totalitarnym, w tym przede wszystkim socjalistycznym nawiązując tym samym do PRL.

Listy do Julii – amerykańska komedia romantyczna w reżyserii Gary'ego Winicka.

Kiedy młoda Amerykanka jedzie do Italii, z góry można przewidzieć, iż przeżyje tam romantyczne chwile, które odmienią jej życie. Podczas pobytu w Weronie Sophie znajduje w murze kamienicy Julii pozostawiony tam 50 lat wcześniej list Angielki, która tłumaczy nieszczęśliwej kochance z szekspirowskiego dramatu, dlaczego nie przyszła na randkę z synem miejscowego farmera. Amerykanka postanawia odnaleźć po pół wieku spóźnionych kochanków. Wkrótce do Werony przyjeżdża starsza pani ze swym wnukiem, by odbyć podróż w przeszłość. Razem będą szukać postarzałego o 50 lat amanta, który pechowo nazywa się Lorenzo Bartolini, których tam jest setki. Jak się okaże, na miłość nigdy nie jest za późno. Wystąpili: Amanda Seyfried jako Sophie, Gael García Bernal jako Victo, Christopher Egan jako Charlie, Vanessa Redgrave jako Claire, Daniel Baldock jako Lorenz. Wiem , że taka miłość się nie zdarza, ale mimo to był bardzo fajny.