W myślach się gubię ...

Nie wiem, co pisać. Chyba już sama nie znam swoich myśli...
Gubię się... Gubię się w moim życiu i sama w sobie... (?)
Życie...
Zaraz koniec szkoły i rozstanie się z ludźmi,
z którymi spędziłam tak wiele czasu.
I teraz nagle przyjdzie pewien poranek, dzień  29 czerwiec
i to wszystko zakończy po 10 wspólnie spędzonych latach...
I właśnie z Nimi przeżywałam te radosne chwile i te smutne...
Lecz niestety trzeba zamknąć jakiś rozdział w naszym życiu i rozpocząć nowy.
Może i na szczęście ? Zobaczy się jeszcze.
Może będzie trudno... A może akurat nie ?
Bym chciała, żeby to przyszło z taką łatwością...
Ehhh... Po co się łudzić i oszukiwać samą siebie ?!

Jak to napisała znana nam pisarka:

Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy.
Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Ten wiersz wspaniale odnosi się no życia. Też tak sądzicie?

Czemu ludzie są tacy sztuczni, nieprawdziwi ?
Dlaczego ? Powiedz mi ... Jest ich tak wiele.
Lecz niestety tak niewielu z nich to zauważa...
Nie zdają sobie sprawy z tego jacy są,
jak się zachowują, co robią pod presją innych.
Tych uważanych za lepszych, tych popularniejszych,
tych z większą siłą przebicia w towarzystwie.
Grają inne osoby. Zachowują się na pokaz.
Życie to nie aktorstwo. Z pewnością.
Udawanie innych, aby ... No właśnie, aby co ?
Aby stać się bardziej lubianym w danym gronie.
Zdobyć tą "popularność". Poczuć się lepiej.
Zostać zauważonym. Stać się kimś lepszym.
Zwrócić na siebie uwagę. Zostać zaakceptowanym.
Nie warto ubierać maskę. Dowartościować się przez to.
Popisać się. Uwierz ! Nie warto. Wiem coś o tym.
Sama się przekonałam. Zaakceptuj siebie 
takim jakim jesteś. Uwierz w siebie, a inni uwierzą w Ciebie.



Dobra, dobra... Wiem, nudy, nudy... Nie musicie tego czytać, ale gdzieś to musiałam napisać! Wybaczcie...